Een paasstukje is altijd leuk om zelf in elkaar te knutselen. Het liefst zou ik een mooi versierde paastak neerzetten, maar helaas loopt er hier een viervoetig stuk terreur rond wat naar de naam Jinx luistert. Hare mauwjesteitelijkheid vind alles interessant en dan vooral de dingen waar ze vanaf hoort te blijven. Het risico om dagelijks 8 keer te moeten dweilen omdat de paastakken over de vloer gaan zag ik dus niet zo zitten. Gelukkig zijn er meer wegen die naar Rome paasversiering leiden.
De kindjes zijn gek op het sjouwen met stoepkrijt. Niet om mee te tekenen, wel om het te vergruizen tot poeder. Daarna moet er een grote bak water naar buiten en gaan ze gekleurde klei maken of persen ze het natgemaakte poeder van het stoepkrijt weer samen in verschillende kleurcombinaties om nieuwe kleuren stoepkrijt te maken. Dat poeder deed me denken aan de potjes met gekleurd zand die we vroeger op de lagere school maakten. Je weet wel, waar je dan vormpjes in maakte met een sateprikker.
Gekleurd zand
Met dat stoepkrijtpoeder kon ik natuurlijk ook het van de Feestdagen overgebleven glitterzand kleuren om verder mee aan de knutsel te gaan. Het kleuren van zand wilde er bij de kindjes niet helemaal in. Gelukkig hadden ze al vlug door wat er gebeurde als je het stoepkrijtpoeder door het glitterzand roerde.
Dit gekleurde zand hadden we natuurlijk in een potje kunnen stoppen om figuurtjes te tekenen, maar de insteek was een Paasstukje. De kleurtjes zijn in ieder geval mooi spot on. Pastel, glitter en perfect te combineren met een paar eieren of van die schattige nep-kuikentjes. Stomtoevallig tikte ik die eerder op de dag op de kop bij de Wibra, dus we waren er helemaal klaar voor.
Het Paasstukje
In een grote houten schaal hebben we schuine lijnen gegoten van de verschillende kleuren zand. Hier hebben we vier waxinelichtjes in gezet en daar tussendoor liggen verschillende eitjes en kleine nestjes met pluizige Paaskuikens.
De sneak peek hierboven laat zien dat het een superschattig knutselproject was. Je leest het goed; Was.
Zodra het Paasstuk op de kast stond bedacht Jinx dat ze er best compleet doorheen kon walsen en de pluiskuikens bleken toch wel heel erg op speelmuizen te lijken. Het eindresultaat van haar knutselwerk; Een huis vol zand en glitters en een heuse glitterpoes. Nu heeft het idee van een vajazzle me al nooit getrokken en nu weet ik het zeker. Een glitterpoes is niet aan mij besteed.
De kast is nog steeds heel kaal, het poezenkind is zich van geen kwaad bewust en de kindjes zijn blij dat ze een goede reden hebben om weer iets anders te knutselen. Had ik niet na vijf keer stofzuigen nog steeds overal de glitters tussenuit gehaald was ik vast ook blij geweest met een nieuw knutselproject. Is het al Kerst? Dennennaalden zijn minder moeilijk het huis uit te krijgen…
Leave a Reply