Als klein meisje al kreeg ik een vervelend gevoel in mijn buik bij reclames over kindermishandeling en de kindertelefoon. Ik kon me niet voorstellen dat er grote mensen waren die zo lelijk deden tegen kleine kinderen dat je een wildvreemde zou bellen omdat je nergens anders terecht kunt. Nu ik mama mag zijn van vier geweldige kinderen kan ik me helemaal niet meer voorstellen dat er mensen zijn die dingen doen die niet door de beugel kunnen. Helaas is in de krant en op het nieuws iedere dag te zien dat de wereld niet zo perfect is. Het pasgeboren babytje dat een paar dagen terug in Roermond werd achtergelaten en gelukkig op tijd werd gevonden is hier het meest recente schrijnende voorbeeld van. En het ergste, er zijn kinderen die nog vele malen erger te verduren hebben van mensen die ze zouden moeten kunnen vertrouwen.
Normaliter verschijnen artikelen als deze alleen op blogs als we weer een serie betaalde advertorials uitgaat van een of andere stichting. Onzin, want zo lang er nog kinderen zijn die niet van hun kind zijn kunnen genieten is dit iets wat ook onder de aandacht gebracht moet worden zonder dat hier een geldelijke vergoeding tegenover staat. Om deze reden wil ik een (buitenlandse) reclame voor de Kindertelefoon delen. Deze reclame benaderd het probleem op een manier waar ik nog nooit over heb nagedacht. De makers van de reclame des te meer.
Wat mij betreft worden deze posters wereldwijd doorgevoerd zodat ieder kind dat te maken heeft met mishandeling in welke vorm dan ook weet dat er iemand is waar ze op terug kunnen vallen. Misschien is dat wel de stap die nodig is om een probleem op te kunnen lossen wat niet eens zou mogen bestaan.
Wie bedenkt de oplossing om kinderen die nog niet kunnen lezen ook te helpen met het vinden van hulp?
Wow….meer woorden heb ik er niet voor
Roxanne’s laatste artikel…Boozy 5-daagse
Ik werk binnen de bijzondere jeugdzorg (leefgroep voor kinderen die uit huis geplaats zijn door een jeugdrechter e.d.).
Ons jongste kindje is 4 en zit samen met z’n 3 broertjes en zusjes al meer dan een jaar bij ons. Een prachtig meisje van 6 dat niet meer bij haar ouders mag wonen omdat haar moeder haar van 0 tot 1,5 zwaar mishandeld zou hebben… elke dag weer hoop ik dat er meer onderzoek en sensibilisering naar zulke dingen uit gaat.
Naar inderdaad, kindermishandeling. Ik werk nu met een hele andere doelgroep maar ik ben wel benieuwd of ik hier ooit nog meer in aanraking ga komen via mijn werk. Eigenlijk zou ik dat wel willen, weet alleen niet of ik het aan kan. Wat jij schrijft dat heb ik ook: ik kan me er niks, maar dan ook helemaal niks bij voorstellen dat mensen hun (of andere) kinderen zouden mishandelen. In mijn hoofd is dat zoiets als varkens die vliegen: dat kan gewoon niet! Maar het is de keiharde realiteit: het kan en het gebeurt ook. En vaker dan we zelfs denken. Heel verdrietig 🙁
Lisanne blogt’s laatste artikel…Sunshine award