Meet the (animal-)family; Jinx

Dat het hier in huis een drukte van jewelste is, dat is denk ik wel duidelijk. Die drukte wordt niet in de minste plaats veroorzaakt door de miniatuur kinderboerderij die we hebben. Twee katten, een hond, binnenkort een papegaai en af en toe de nodige logeerbeestjes. Hoog tijd om dat deel van de familie dus ook eens voor te stellen, op volgorde van binnenkomst. Het eerste huisdier wat we kregen is Jinx.

Terreur, terrorkitty, parrotcat

Al deze namen luistert dit viervoetig stuk terreur ook naar. Toen ze net binnenkwam was het een miniatuur bolletje pluis zoals je kunt zien op de foto hierboven. We wilden eigenlijk een helemaal zwarte kat en wisten al dat we die Jinx zouden noemen. Een helemaal zwarte kat werd het niet, maar ze draaide ons meteen om haar pootje.

Dat er kop op zat was al duidelijk toen we haar gingen ophalen. Madam was nergens te vinden. Totdat er opeens een vreemd geluid uit de schoorsteen van de tuinkachel kwam. Ze bleek druk aan het proberen om omhoog te klimmen in de schoorsteen zodat ze zo hoog mogelijk kon komen om over de schutting van de buurman te komen.

Thuisgekomen bleek dat ze niets liever deed dan met de kinderen met water spelen bij de voordeur. We hadden dus al snel geconstateerd dat ze net zo gek is als de rest van het gezin. Ze past er mooi tussen.

Haar plekje

Haar plekje hadden we verwacht naast Sergio op de rugleuning van de bank. Het bleek dat hare mauwjesteitelijkheid maar twee standjes had; Of ze wilde op schoot, of ze wilde zo ver mogelijk bij iedereen vandaan in een andere kamer. Behalve als het mensenbedtijd was. We waren het er over eens dat we geen slaapkamerkat wilden. (Ja, we horen je hier lachen, laat maar…) Al tijdens de eerste nacht kwam ze bijna door de deur heen. Dat voornemen was dus snel de kop ingedrukt XD
En stiekem was het ook best gezellig dat ze altijd onder de deken wilde komen liggen.

Toen de kindjes een heus poezen paleis voor haar knutselden werd dat haar favoriete plekje. Zo had ze haar eigen ruimte en kon ze toch overal bij zijn. Geen zin = met mijn rug naar iedereen toe gaan liggen = laat me met rust.

Rare gewoontes

Dat hare mauwjesteitelijkheid af en toe last had van een identiteitscrises hebben we vaak om kunnen lachen. Vanaf het allereerste moment deed ze niets liever als op (voornamelijk mijn) schouders gaan liggen om zo mee te kunnen kijken met alles wat er gedaan werd.

Hoe groter ze werd, hoe pijnlijker dat werd, dus dat hebben haar af moeten leren. Ze klom namelijk ook rustig je schouders op als je geen T-shirt of iets aan had. Gelukkig wist ik waar de krauwen op Sergio zijn rug vandaan kwamen, anders had hij heel vaak wat uit te leggen gehad XD

Ook haar eetgewoontes hebben we altijd om blauw gelegen. Een boterham met pindakaas was niet veilig. Die trok ze nog net niet uit je mond, maar veel schelen deed het niet.

Ook meloen is altijd een welkome traktatie geweest voor haar. Nu ze wat ouder is (Nog maar drie, dus zo oud nu ook weer niet), is dat wel minder geworden. Schijnbaar komt verstand inderdaad echt met de jaren… (Dat betekent dat er voor ons ook nog hoop is amor (A))

Na de verhuizing

Na onze verhuizing naar het Zeeuwse was er geen houden meer aan en wilde mevrouw naar buiten. Na een ontsnapping waarbij ze twee dagen kwijt is geweest hebben we de moed opgegeven om haar binnen te houden. Nu struint ze de omgeving af, zit geregeld op het wijnvat in de achtertuin, neemt de nodige cadeautjes mee naar huis en verdwijnt soms voor dagen aan een stuk. In het begin maakten we ons daar zorgen om, maar inmiddels weten we dat dat gewoon de aard van het beestje is.

Wat heb je dan aan een huisdier wat nooit thuis is zul je je waarschijnlijk afvragen. Gelukkig komt Jinx ook nog heel vaak binnen. Het liefste om in één streep door te lopen naar de slaapkamer van de kinderen en bij een van hen aan het voeteneind te kruipen.

Het allerliefst sleept ze dan ook een van de dingetjes mee die de kinderen nog steeds voor haar knutselen. Jaja, madam probeert een hard-ass te zijn, maar ze heeft overduidelijk een klein hartje.

Catscorte

Als Sergio of ik thuiskomen van werk dan zit ze luid mauwend bij de poort, alsof we op ons kop krijgen dat we de hele dag zijn weggeweest. En als we een rondje gaan lopen met de hond hebben we het merendeel van de tijd een catscorte.

Ook de kinderen krijgen vaak begeleiding van Jinx als ze op pad gaan. Voornamelijk ‘s avonds als ze bijvoorbeeld een keer naar de jeugdsoos gaan. Jinx blijft continue om ze heen draaien, voor ze uit rennen en dit alles terwijl ze luid mauwt. Ze houdt de boel goed in de gaten en is zuinig op haar “hoomans”.

Familie

We kunnen zonder twijfel stellen dat Jinx echt bij de familie hoort. Een beetje zoals de excentrieke tante die komt en gaat wanneer ze er zin in heeft. Ze trekt zich geen klap aan van regels, trekt haar eigen plan, doet waar ze zin in heeft en heeft overduidelijk sch*t aan de hele wereld. En toch komt ze vaak genoeg de aandacht opzoeken of aandacht geven als het duidelijk is dat iemand het nodig heeft. Haar naam doet anders vermoeden, maar we kunnen oprecht zeggen dat Jinx ons op haar manier geluk brengt.

Wat voor huisdieren lopen/vliegen/kruipen/glijden/zwemmen er bij jou rond? En hebben die ook van die aparte karaktertrekjes?