Workation met kinderen

Vakantie, iedereen is er gek op. Nou ja…iedereen, behalve ik. In een ver verleden stond ik al eens in de LINDA met een interview over mijn aversie van op vakantie gaan. Het was geen bijster flatterende foto en voor veel mensen bleek ik zelfs onherkenbaar. Maar dat is een verhaal voor een andere keer. Op de een of andere manier heb ik nooit de lol in gezien van (soms duizenden) kilometers van huis te gaan zitten om te doen wat ik thuis ook doe. Met een Portugees in huis ontkom je er niet aan om toch op vakantie naar huis te gaan. En heel eerlijk, op deze manier vind ik het ook leuk om duizenden kilometers van huis tóch thuis te zijn.

Op vakantie aan het werk = workation

Zoals sommigen van jullie al weten zijn we volop bezig met opstarten van een webwinkel, gericht op Portugese producten. De naam is Sabores de Portugal (Smaken van Portugal als je het vertaald) en dat betekent dat er veel moet worden geproefd voordat er wordt ingekocht. En dat doen we het liefste ter plekke. We kunnen stellen dat we er heel goed in zijn om het nuttige met het aangename te combineren.

Natuurlijk gaan we meer verkopen dan enkel wijnen. Maar omdat we al vier mini nomznaisseurs bij ons hebben voor veel van de producten, offeren wij ons op voor het testen van onder andere de wijnen. De Sumol en Compal laten we aan het vakkundig oordeel van onze kinderjury over.

Het grappige is dat de kinderen het ook leuk vinden om mee te helpen. Ze vinden het helemaal leuk om allerlei nieuwe dingen te leren kennen en bij het uit eten gaan bestellen ze de meest vreemde dingen omdat ze zoveel mogelijk willen leren kennen. Zeg nu zelf, hoeveel kinderen ken jij die inktvis met inkt bestellen en het met smaak opeten?

Is het dan alleen maar werk?

Natuurlijk is een workation niet alleen maar werk. We hebben de luxe van naar een prachtig land te kunnen gaan met veel cultuur en geschiedenis. De omgeving is fantastisch en er is heel veel te zien. Van waar wij verblijven zitten we op een kwartiertje rijden van de hoogste bergtop van de Algarve (Foia) en met een goed half uurtje staan we in Portimao aan het strand.

Dit jaar hebben we ook het bodyboarden ontdekt, daarover in een later artikel meer. Het strand van Aljezur is een waar paradijs voor bodyboarders en surfers. En aangezien Sergio niet onverdienstelijk is in beiden hadden we de luxe van een priveinstructeur.

Ook onze braintraining, waar we allebei gek op zijn houden we bij tijdens de vakantie. Al meen ik me te herinneren dat de chef eigenlijk buiten ging zitten om iets zakelijks te zoeken toen ik deze foto maakte 😉 En dat is het leuke van een workation; Er zijn genoeg dingen die gedaan moeten worden, waarbij je alle ruimte hebt om dat in te delen zoals je zelf wilt.

Wat vinden de kinderen er van?

De kinderen hebben er het merendeel van de tijd de grootste lol in dat we op vakantie ook aan het werk zijn. Ze willen van alles en nog wat weten over hoe je bepaalt wat je inkoopt, hoe je uitrekent voor hoeveel je iets moet verkopen, wat je nu moet doen met BTW en waarom dat apart op facturen staat en nog veel meer. En het allerleukste is toch wel dat je in Portugal zaken doet onder het genot van een goede maaltijd. Een groot gezin lijkt in Portugal redelijk ongewoon te zijn en vier jonge, blonde koppen die proberen om ook de taal te spreken zorgen altijd voor een heerlijk ontspannen sfeer aan tafel als er over harde cijfers onderhandeld moet worden.

En als ze er even geen zin in hebben, dan weten de draken het ook duidelijk te maken. Zo bijvoorbeeld op een moment dat we productfoto’s stonden te maken. Het eindresultaat ziet er, vinden we zelf, hardstikke leuk uit. De weg om er te komen bleek iets minder flatterend en dat hebben de kinderen ons goed duidelijk gemaakt…

Op de foto is het niet goed te zien, maar we staan op een behoorlijk aflopende helling. Terwijl ons best doen om niet te vallen, proberen we ook nog om producten in de boom te balanceren en deze te fotograferen. Het is een balans zoeken tussen je eigen balans houden, producten balanceren, elkaar in balans houden, producten rapen die achterover de boom uit kukelen (en dus de helling afrollen) en elkaar oprapen omdat er geregeld iemand weggleed.

Dit alles terwijl de kinderen ons vanaf een tegelpad staan uit te lachen en ons op de foto zetten zodat ze “bewijs” hadden dat ze lang genoeg naar ons gestuntel hadden moeten kijken en dat we het echt wel hadden verdiend om naar het strand te gaan om af te koelen. Hoe bedoel je eigenbelang mooi verpakken en niet toe hoeven geven… Ergens denk ik dat ze meer hebben opgestoken van onze workation dan ons in de toekomst lief gaat zijn. Misschien moeten wij het fotograferen volgend jaar maar aan de kinderen overlaten. Als ze hard genoeg stuntelen zullen we ze daarna mee naar het strand nemen omdat wij het gestuntel niet meer kunnen aanzien XD

Zou jij tijdens je vakantie met je kinderen in het buitenland ook werken? Of heb je dit al eens gedaan? We zijn benieuwd hoe jij dit zou aanpakken of hoe jij dat hebt gedaan!